Ik droom al ik weet niet hoe lang over het schrijven van een boek. Of nou, eigenlijk weet ik wel hoe lang, vanaf het moment dat schrijfster Mieke van Hooft bij mij op de basisschool kwam om te vertellen over haar boek "weg met de meester" Maar een boek schrijf je denk ik niet zomaar even, het vergt oefening om woorden op een pakkende manier een verhaal te laten vertellen. En aangezien ik hier op mijn blog al verhalen deel is de stap om mijn schrijfoefeningen hier te delen niet zo'n hele enge stap.
Als het mens van huis is, danst de kat op tafel
Ik vind het toch altijd zo jammer als mijn mens weg gaat! Ben ik weer een hele dag alleen in huis! Nou ja, het leven van een kat gaat niet altijd over rozen. Zodra mijn mens de deur uit is loop ik eerst maar eens rond in huis, eens kijken of ik misschien toch niet alleen ben. Ja, nou lach je, maar ook al is mijn mens niet thuis, ik ben dan echt niet altijd alleen!
Janiek en Salima
Zoek een foto en vertel iets over de persoon en de omgeving op de foto. Gelukkig had ik er een vragenlijstje bij. Tijdens het schrijven veranderde de hoofdpersoon van naam omdat ik niet verder kon schrijven. Toen de hoofdpersoon eenmaal een andere naam had kwamen de woorden als vanzelf! Niet gek gedaan voor een eerste keer denk ik.
Het verhaal van de roze pen
Ik ben wat ze noemen een pen. Vroeger werden wij veel gebruikt om mee te schrijven, tegenwoordig liggen wij steeds vaker in een laatje te verstoffen. De moderne mens zet notities en afspraken liever in hun telefoon of ander elektronisch apparaat, maar gelukkig zijn er nog diehard schrijfliefhebbers die ons oppakken en hun gedachten via ons naar buiten laten vloeien.