Ik vind het toch altijd zo jammer als mijn mens weg gaat! Ben ik weer een hele dag alleen in huis! Nou ja, het leven van een kat gaat niet altijd over rozen. Zodra mijn mens de deur uit is loop ik eerst maar eens rond in huis, eens kijken of ik misschien toch niet alleen ben. Ja, nou lach je, maar ook al is mijn mens niet thuis, ik ben dan echt niet altijd alleen!
Soms is mevrouw Dekker namelijk bij me. Je gelooft het waarschijnlijk niet, maar ze is er echt! Vroeger woonde ze in dit huis maar nu is ze dood. Af en toe komt ze hier nog even kijken hoe het gaat. Soms zit ik naast haar op de bank. Dat is wel fijn hoor, maar niet zo fijn als wanneer ik tegen mijn mens aan kan kruipen. Maar dat kan dus niet altijd, want ze moet wel werken om brokjes voor me te kunnen kopen.
Wat wel leuk is, als mijn mens van huis is dan kan ik parmantig op tafel gaan zitten. Dat mag ik niet, geen idee waarom, maar ik doe het wel graag omdat ik dan alles gewoon beter kan overzien! Soms ga ik er zelfs bij liggen en doe ik een dutje, ze ziet het toch niet.
Ik hoor mijn mens ook altijd thuis komen, wist je dat! Aan het einde van de middag hoor ik altijd de schuifdeur van de lift en aan de voetstappen kan ik horen dat het mijn mens is die er aan komt. Wanneer ik de sleutel dan in de deur hoor ren ik meteen naar de gang waar ik haar dan heel lief aankijk zodat ze met dat gekke stemmetje “hee Pluis!”zegt. Ik vind het altijd fijn als ze me Pluis noemt, ook al heet ik eigenlijk Luus. Geen idee waarom ze dat doet, maar ik vind het altijd wel leuk. Ik huppel dan altijd vrolijk achter haar aan de huiskamer weer in, waar ze dan altijd van alles moet doen.
Soms moppert ze ook wel hoor, mijn mens. Dan loopt ze de gang in en zegt ze iets van “Jeetje Luus, heb je weer zitten stinken?” Alsof ik er wat aan kan doen, ik moet toch gewoon poepen?! En poep stinkt nu eenmaal. Dat weet mijn mens ook best, want ik hoor haar wel eens poepverhalen over haar werk vertellen. Ik vraag me wel eens af of ze tegen die oude mensen dan ook zegt dat ze stinken, hihi.
In de avond gaat mijn mens altijd op de bank zitten om tv te kijken of een boek te lezen. Boeken vind ik maar niks, maar als ze tv gaat kijken spring ik altijd op de bank om naast haar te liggen. Dan kruip ik helemaal tegen haar aan (ze zegt altijd dat ik zo lekker warm ben!) en knor ik een tijdje. Niet te lang hoor, want meestal val ik vrij snel in slaap. Mijn mens zegt dat ik een ouwe taart word en dat ik daarom altijd zoveel slaap. Nou, ze is zelf anders ook geen 18 meer!
