Vrijdag 2 juni 2023

Vanmorgen stond ik met een dubbel gevoel op. Aan de ene kant was ik blij omdat ik nog een hele dag had om te genieten van alles dat Wenen te bieden heeft, maar tegelijk baalde ik ook want dit zou mijn aller laatste dag in deze heerlijke stad zijn. Ik zou omdat ik tijd over had alsnog het Belvedere in gaan en op zoek gaan naar een mooi sieraad dat ik mezelf als aandenken aan deze reis cadeau wilde doen. 

Omdat ik geen zin had om in een lange rij te gaan staan besloot ik online alvast een ticket voor het Belvedere te kopen (toch wel handig, een creditcard!) Wassen, aankleden, ontbijt halen en op naar de tram. Voor de laatste keer dus. Bij het Belvedere heb ik heerlijk op een bankje in de tuin onder een bomenhaag mijn broodje op zitten eten en toen was het tijd om naar binnen te gaan.

Ik was nog maar koud binnen en ik moest gaan zitten want ik kreeg een wegtrekker! Ik voelde me heel licht in mijn hoofd worden en ik begon sterretjes te zien, het scheelde niet veel of ik moest hulp inroepen. Even zitten, een paar keer diep in en uit ademen zorgde ervoor dat het wel weer ging. Maar de zaal waar ik was moest ik wel uit. Het was daar zo benauwd dat het me bijna letterlijk de adem benam. Gelukkig ging het in de centrale hal echt weer goed, maar de schrik zat er wel een beetje in. 

Nou ben ik normaal gesproken niet iemand die iets doet omdat een ander zegt dat je het gedaan moet hebben, maar eerlijk, ik ging wel het museum in omdat met zegt dat je "Der Kuss" van Gustav Klimt gezien moet hebben. Omdat je in heel Wenen wordt doodgegooid met souvenirs van dit beroemde schilderij was ik toch wel nieuwsgierig geworden, en omdat ik alles wat ik wilde doen gedaan had ben ik dus dit schilderij gaan bekijken. En eerlijk, het was de moeite waard! Natuurlijk had ik wel eens afbeeldingen ervan gezien, maar het schilderij is toch wel andere koek hoor. Ik was onder de indruk!

Ik was ook erg onder de indruk van een echte Monet, namelijk "Weg in Monets Garten" Van Monet's schilderijen heb ik genoeg afbeeldingen gezien, maar nog nooit een echt schilderij. Bij het zien van plaatjes van zijn werken kan ik al wegdromen, maar dit schilderij zoog me als het ware het schilderij in. Een beetje zoals in de krijttekeningen in de film van Mary Poppins. Ik wilde wandelen daar in die tuin van Monet!

Toen ik gisteren op de Kärnterstrasse liep bedacht ik me dat ik mezelf wel een mooi sieraad als aandenken aan mijn eerste soloreis wilde geven. Ik liep al even rond te kijken en was zelfs even bij de Pandora winkel binnen gelopen, want stiekem wil ik al een hele tijd een armband van dit merk maar ik vind ze erg prijzig. Ik keek dus rond en werd er wel enthousiast van, maar de prijzen schrokken me ook nu af. Ik ging dus met lege handen weer naar buiten, ik zou vast wel ergens anders wat moois vinden.

Helaas vond ik alleen niks en in het hotel keek ik gisteren waar ik in Wenen leuk zou kunnen winkelen en ik ontdekte de Mariahilferstrasse, waar ik blijkbaar al had gelopen want vanmiddag herkende ik de Mariahilfe kirche waar ik al langs was gelopen toen ik vandeweek naar Haus des Meeres ging. Uiteraard ook even binnen gekeken want kerken vind ik altijd wel mooi om van binnen te zien.

Toen ik een tijdje in de winkelstraat liep werd mijn oog getrokken door een winkel met mooie sieraden, namelijk Pandora. Alweer. Ik ging er naar binnen en raakte toch weer enthousiast. Een gezellige verkoopster kwam naar me toe en vroeg of ze me kon helpen, en uiteindelijk heeft ze me geholpen om een mooie armband met 3 bedels uit te zoeken. Ik wilde, als ik dan toch zoveel uit zou geven aan dat sieraad, wel een bedel dat met Wenen te maken had en dat was geen probleem. En toen was ik om. Ik heb mezelf dus een waanzinnige armband cadeau gedaan die ik naar hartelust uit kan breiden met om te beginnen 3 bedels waarvan een met "Vienna" er aan de ene kant ingegraveerd en aan de andere kant de skyline van Wenen erin gegraveerd. Ik ben zo blij!

Tussendoor vaak even gezeten, want mijn rug, en op een gegeven moment leek het me wel leuk om nog even bij een Weens koffiehuis neer te strijken. Daar dronk ik een heerlijke ijskoffie met een échte apfelstrudel, wat een feestje! 

Ik ben nog even over de Naschmarkt gelopen om nog wat souvenirs te scoren, ik wandelde naar de Hofburg om daar in de Burggarten het Mozart monument te bekijken en ik besloot om daar vandaan niet met de tram maar met de benenwagen naar het hotel terug te gaan. Best een eind nog, maar ik wilde zo lang mogelijk in de stad zijn. Als ik namelijk terug zou zijn in mijn hotel zou dat het einde van mijn vakantie betekenen. En eerlijk gezegd wil ik nog helemaal niet terug naar Nederland! Ik wil nog niet terug naar de stress die ik om verschillende redenen momenteel teveel in mijn leven heb. Ik wil nog niet terug naar het normale leven! Dus wilde ik zo lang mogelijk genieten van de stad en haar schoonheid.

En hee, daar was weer een koffiehuis! Nog een koffietje en een taartje dan maar. Om het af te leren zal ik maar zeggen. Maar hierna was het wel echt tijd om terug te gaan, ik moest ook nog even langs het station om te informeren of mijn reis morgen wel volgens planning gaat, en ik niet net als op de heenreis voor vervelende verrassingen komt te staan. De meneer bij het informatiepunt op het station vertelde me dat mijn trein gewoon om 9.13 vertrekt en ik, mits er geen vertraging optreedt, ik in Frankfurt overstap. Ik vertrouw er maar op, ik weet nu dat als het even anders loopt ik dat prima op kan lossen.