Lang geleden dat ik iets schreef over mijn werk en opleiding in de zorg. Op een gegeven moment normaliseerde alles wat voor me.  Dat wil niet zeggen dat ik de mensen voor lief neem, maar meer dat ik, zeker tegen het einde van mijn eerste jaar, niet zo heel veel nieuwe dingen meer leerde en tegen kwam en de motivatie om te schrijven verdween. Achteraf vind ik dat heel jammer want ik heb genoeg mooie momenten meegemaakt om te delen. Maar wat geweest is is geweest, ik ga gewoon weer verder met het schrijven over mijn belevenissen als verzorgende IG in opleiding!

Vandaag is het 6 november en zit ik 2 maanden in het tweede jaar van mijn opleiding. Er komt de komende anderhalf jaar heel veel op me af, allemaal leuke nieuwe en spannende dingen die ik aan mag gaan leren. En…. Ik sta op de afdeling waar ik heel graag heen wilde, de afdeling waar mensen wonen die een vorm van dementie hebben. 

1 September was mijn eerste dag en ik zou 6 weken boventallig staan. Vond ik voor ik begon onzin, ik had immers “al een jaar” op een andere afdeling gestaan en “wist heus wel” hoe ik mensen moest helpen bij het starten van de dag. Achteraf ben ik blij dat ik die 6 weken gekregen heb, ik heb ze echt wel nodig gehad om te landen en om iedereen een beetje te leren kennen. Ik heb altijd gedacht dat binnen een huis alle afdelingen wel het zelfde zouden werken, maar niks is minder waar. Waar we op “mijn” oude afdeling redelijk snel waren met iedereen uit bed halen en wassen of douchen en aankleden, gaat dat op “mijn” nieuwe afdeling toch wel heel anders. Logisch ook, want haasten en jagen bij iemand met dementie levert niet veel goeds op. Voor de zorg niet, maar helemaal niet voor de bewoner in kwestie. Een slechte dagstart betekent vaak een slechte dag, en dat willen we voorkomen.

En dus nemen we de tijd om iedereen rustig wakker te laten worden. Bij sommige bewoners zetten we een rustig muziekje op, bij een ander geven we eerst de medicatie en komen na een poosje weer terug. Iedere bewoner heeft zijn eigen manier van wakker worden en uit bed komen. 

Werken op een PG afdeling is ook in een ander opzicht anders dan op een niet PG afdeling. De ene bewoner is verder gevorderd in dementie dan de andere. Van sommige mensen heb ik me tijdens mijn eerste werkdagen afgevraagd of ze wel dementie hádden en of ik misschien een verkeerd beeld had van een PG afdeling. Maar na een aantal werkdagen kreeg ik wel door dat mijn beeld wel klopte. 

Er zijn een aantal bewoners die goed kunnen verbloemen dat zij dementie hebben. Hebben een vlotte babbel en praten honderduit over van alles en nog wat in duidelijke taal en de verhalen klinken logisch. En herhalen dit. En herhalen dit nog een keer. En soms herhalen ze het nóg een keer. In een tijdsbestek van een paar minuten. Ook de mensen van wie ik me afvroeg of zij dementie hadden blijken deze rotziekte toch wel overduidelijk te hebben.

Andere bewoners snappen allemaal niet meer zo goed wat je zegt. Tijdens een van mijn eerste avonddiensten bracht ik een dame van over de 100 (!!!) naar bed. Dit bleek een flinke uitdaging want de aanwijzingen die ik gaf om mevrouw op het toilet te laten zitten kwamen maar niet aan. Met handen en voeten, met het bijsturen in de beweging, met voordoen is het uiteindelijk gelukt. En toen zat mevrouw alleen nog maar op het toilet en moesten de kleren nog uit en de nachtkleding nog aan. Al vrij snel na mijn start op deze afdeling realiseerde ik me dat ik eigenlijk gewoon weer opnieuw moest beginnen. De handelingen had ik dan wel onder de knie, maar de benadering van mensen met een vorm van dementie is wel andere koek. Zeker als de dementie al verder gevorderd is.

Ik heb het enorm naar mijn zin op deze afdeling. Fijne collega’s die me helpen en ondersteunen, tips geven en me de ruimte geven om te werken aan mijn opleiding en het vergaren van de benodigde kennis. De bewoners zijn stuk voor stuk lieverds, allemaal met hun eigen “gebruiksaanwijzing” en ik vind het een voorrecht om deze mensen te mogen helpen en voor hen te mogen zorgen.

De verhalen uit de eerste periode van mijn opleiding vind je hier