Vrijheid is voor mij onder andere op een maandag ochtend wakker worden en bij het zien van die prachtige witte wereld mijn hardloopschoenen aantrekken voor een lekker verfrissend rondje Luna.


Vrijheid is voor mij hardlopen op míjn tempo, andere mensen vriendelijk groeten en onderweg foto's maken van dat wat ik mooi vind. 


Vrijheid is genieten van alles wat nog kan en wat nog mag, wanneer je het echt wílt zien is er genoeg wat nog kan.


Vrijheid is thuiskomen in mijn warme veilige huis waar Sas de eerste toets van haar toetsweek zit te maken, online weliswaar, maar ze maakt de toetsen. 


Vrijheid is een lekkere kop koffie en een warme douche na het hardlopen op de bank die ik zelf zorgvuldig heb uitgezocht en waar ik nog steeds blij mee ben.


Vrijheid is boodschappen doen en kiezen wat ik deze week wil eten, want er is genoeg en we komen niks tekort.


Vrijheid zijn de twee kinderen die ik hier beneden gillend en joelend van plezier voorbij zie rennen.


Vrijheid zijn de bussen die ik ieder kwartier voorbij zie rijden om mensen indien nodig naar hun plek van bestemming brengen.

Vrijheid... We hebben het nog steeds, we leven nog steeds in een veilig land waarin iedereen recht heeft om te geloven wat hij of zij wil. We leven in een land waarin we nog steeds onze mening kunnen uiten, we leven in een land waarin zelfs mensen met een in mijn ogen zeer extreme mening de gelegenheid krijgen om deze te uiten. We leven in een land waarin het zelfs mogelijk is om in opstand te komen tegen politie en onze regering zonder dat je vervolgens verdwijnt en gewoon na een dag rellen verder kunt met je leven. 


Kunnen we minder leuke dingen doen dan ruim een jaar geleden? Ja. Maar we hoeven nog steeds niet bang te zijn dat we ieder moment uit ons huis gehaald worden om naar God weet wat voor vreselijk oord gebracht te worden. Is de situatie waar we in zitten moeilijk? Voor mij valt het over het algemeen wel mee, maar ik denk inderdaad dat er mensen zijn die het zwaar hebben. 


Weet je, het maakt helemaal niks uit wat onze regering besluit en doet, het is nooit goed. Terug naar het oude normaal, en de zorg raakt overspannen met alle gevolgen van dien. In lockdown blijven en bedrijven gaan kapot, wat ook zeer grote gevolgen heeft.  Wat er ook besloten wordt in Den Haag, er is altijd wel een groep die het er niet mee eens is en hier boos om wordt. Maar ik ben er van overtuigd dat onze regering, die we overigens zelf heel democratisch gekozen hebben, doet wat ze kunnen en dit doen in landsbelang. Ik weiger te geloven in doemscenario's en blijf vertrouwen dat onze regering er alles aan doet om te zorgen dat we straks van steeds een beetje meer kunnen genieten. 


Het is nu aan ons zelf om in ieder geval een poging te doen om met elkaar verbonden te blijven. Het is aan ons zelf om de boosheid die we voelen op een gezonde manier te uiten en te proberen om op respectvolle manier met elkaar om te blijven gaan. Ik hoop dat extreme uitbarstingen van geweld zoals gisteren in Amsterdam, Urk en Eindhoven en andere plaatsen snel voorbij zullen zijn. Ik hoop dat het extremisme in het land waar ik van hou weer wat minder zal worden en dat we snel weer wat vriendelijker en respectvoller naar elkaar zullen worden. Samen staan we sterk.

door Sonja 29 april 2025
Uitspreken dat je tegen genocide bent maakt je geen antisemiet. Tégen de uitroeiing van het Palestijnse volk maakt je geen Jodenhater. Een menswaardig bestaan willen voor de Palestijnen maakt niet dat je wil dat Joden uitgeroeid worden. Joden, Israëliers, Palestijnen, ze verdienen allemaal een veilig en menswaardig bestaan.
door Sonja 11 april 2025
Soms denken we dat we afscheid moeten nemen van een zorgvrager. Dan gaat iemand ineens heel hard achteruit en bereiden we ons voor op wat er mogelijk komen gaat. En soms hebben we van die mensen die achteruit gaan en ons dan toch weten te verbazen door nog even bij ons te blijven. Zo woont bij ons mevrouw Joustra, zij is met heel veel respect écht een ouwe taaie.
door Sonja 24 maart 2025
Er zit een monster onder mijn bed. Je denkt zeker dat ik niet helemaal lekker in mijn bovenkamer ben he? Dat ik een snuifie teveel gehad heb, of een stuk in mijn kraag. Maar ik ben zo nuchter als een babybadje en mijn psycholoog heeft me laten gaan. Ik ben bij mijn volle verstand. Er. Zit. Een. Monster. Onder. Mijn. Bed. Ik zeg het je.
door Sonja 12 maart 2025
Dagelijks schrijven, het valt niet altijd mee. Ik probeer het wel maar ik heb niet altijd inspiratie. Maar daar heb ik een oplossing voor, namelijk schrijf prompts. Een zeer beknopte opdracht waar ik dan mee aan de slag mag. Vandaag was de opdracht om een afbeelding te beschrijven aan de hand van mijn zintuigen. Loop je met me mee?
door Sonja 1 maart 2025
Op een doodgewone vrijdagmiddag tegen etenstijd komt er bij Ada een herinnering op die aan de ene kant mooi is, maar aan de andere kant ook heel naar. In een oogwenk zie ik Ada veranderen in een jong meisje dat tijdens de tweede wereldoorlog zoveel leed heeft moeten doorstaan, om haar na ons gesprek weer terug te zien komen in het hier en nu, met een glimlach op haar gezicht.
door Sonja 19 februari 2025
Zorgen voor iemand die komt te overlijden terwijl je eigen moeder net twee maanden geleden overleden is, het is geen gemakkelijke opgave. Ik had flashbacks naar de laatste momenten van mijn moedertje en moest steeds denken aan de slechte zorg die zij heeft gekregen. Toch lukte het me om die nare ervaring om te zetten in iets positiefs, mam zou trots op me zijn.
door Sonja 12 februari 2025
Lientje leerde Lotje lopen langs de Lange Lindenlaan. Maar toen Lotje niet wou lopen liet Lientje Lotje staan. Naar het waarom konden we lange tijd alleen maar raden. Ik zocht Lientje en Lotje op en bezocht samen met deze twee jonge dames de Lange Lindenlaan die zij eens samen op en neer liepen en kwam achter de reden waarom Lotje niet wilde lopen.
A woman in a white dress is standing in a hallway.
door Sonja 1 februari 2025
Saskia en Serge zongen al eens dat het de kleine dingen zijn die het doen. En ze hebben groot gelijk. Tijdens mijn laatste avonddienst beleefde ik weer een paar hartverwarmende momenten die ik graag met jullie deel. Kleine dingetjes die aan je voorbij gaan als je er niet bij stil staat dat kleine dingen soms heel veel kunnen betekenen.
Een lachende vrouw met bril houdt een karamel zeezout chocoladetaart vast
door Sonja 28 januari 2025
Ik maakte deze taart al eens eerder, maar zoals met zoveel recepten verdween deze ook steeds meer naar onder op de stapel. Mijn meiden zijn gek op taart, en deze week was er een goede gelegenheid om deze overheerlijke karamel zeezout chocoladetaart voor ze te maken. Ik paste het recept iets aan, en nu is hij nóg lekkerder!
door Sonja 22 januari 2025
Wanneer Ada voor de tweede avond op rij begint te mopperen en op die een negatieven sfeer in de huiskamer schept, besluit ik dat negeren in dit geval niet de oplossing is. Dit was mopperen waar meer achter zat en dus had ik aandacht voor een dame bij wie even niks goed, en alles stom was.
door Sonja 18 januari 2025
Nee, rouw is niet raar. Rouwen ook niet. Rouw is wel een raar íets, vind ik. Mijn rouw begon niet pas toen mijn moeder er niet meer was, mijn rouw begon als anticiperende rouw en werd rouw toen mijn moeder er niet meer was. Ik had geen flauw idee hoeveel soorten pijn en verdriet er bij rouw komen kijken. Het is niet simpelweg verdrietig zijn, het is veel meer dan dat.
door Sonja 9 januari 2025
Nog niet eerder schreef ik iets dat zo persoonlijk was als dit verhaal. Warme en persoonsgerichte zorg is niet altijd vanzelfsprekend, zelfs niet wanneer iemand stervende is. Terwijl mijn moeder aan het sterven was moest ik de moeilijke beslissing nemen om uit mijn rol van dochter, en in de rol van verzorgende te stappen om dan zelf maar die warme zorg te bieden.
Show More