Twee dagen geleden kwam Jan van tegen de 90 bij ons op de afdeling wonen omdat het thuis niet meer ging. Zowel Jan als zijn vrouw waren erg emotioneel over deze gebeurtenis. Lief en leed hebben ze samen gedeeld, decennia lang waren ze onafscheidelijk. Maar thuis ging het niet meer, Jan kon niet meer veilig thuis wonen en mevrouw kon op haar hoge leeftijd de zware zorg voor haar lieve man niet meer aan.

Een dag geleden was mevrouw druk bezig met het verder  inrichten van het appartement van haar Jan. In de middag kwam ze naar me toe omdat ze samen met Jan verder wilde gaan met deze flinke klus. Maar Jan zat heerlijk in het restaurant te genieten van de muziek die voor deze donderdagmiddag gepland was. En dus nam ik mevrouw maar even mee, het was misschien voor haar wel fijn dat ze kon zien hoe Jan aan het genieten was van de muziek. Mijn collega die dit allemaal georganiseerd had bood mevrouw aan om er ook bij te komen zitten, en nog net voor ik terug zou gaan naar de afdeling zag ik hoe mevrouw Jan een kus gaf. Het was duidelijk te zien dat deze twee mensen stapelgek op elkaar waren.

Vanmorgen kwam ik om tien voor zeven op mijn werk aan en trof ik de nachtdienst in rep en roer. Het ging niet goed met Jan! Praten lukte niet meer, Jan kon alleen nog wat klanken uitstoten. De kracht was aan een kant uit zijn lichaam verdwenen en slapjes zakte hij naar een kant weg. Jan bleek getroffen te zijn door een zware hersenbloeding. Collega’s deden wat gedaan moest worden en pleegden de nodige telefoontjes om de juiste zorg voor Jan te regelen. De juiste zorg zou uiteindelijk bestaan uit het toedienen van pijnstilling en een slaapmiddel om te zorgen dat meneer comfortabel is in de laatste momenten van zijn leven.

Twee dagen geleden vertrouwde de vrouw van Jan haar geliefde aan ons toe, en wat hád ze het hier moeilijk mee! 48 Uur geleden begon de periode dat mevrouw haar man op moest zoeken in een zorginstelling. Ze zou niet meer naast haar man slapen, maar kon hem gelukkig nog wel opzoeken. Vandaag is het begin van de rest van haar leven zonder haar lieve Jan. Binnen 48 uur moest mevrouw twee keer afscheid nemen van de man met wie ze het grootste deel van haar leven heeft doorgebracht. Het leven is soms zo vreselijk oneerlijk…