Nog anderhalve week. Het gevoel van spijt stak de afgelopen week regelmatig de kop op. De druktemaker in mij die ik meestal goed onder controle heb liet zich nu niet zo makkelijk verjagen met als gevolg dat slapen weer drama was. Nachtmerries over hoe ik mijn trein mistte en op het station moest overnachten met allerlei eng volk om me heen, nare dromen over hoe ik op de terugweg mijn aansluiting mistte en vanaf Frankfurt naar Heerhugowaard moest lopen met mijn koffertje en mijn rugzakje. Ik heb het allemaal gezien! Het overstappen lieve mensen, is waar mijn innerlijke druktemaker mij helemaal mee over de zeik kan krijgen. 

Vanavond kon ik die innerlijke stresskip het zwijgen opleggen, ik kreeg namelijk de informatie over mijn overstappen in Keulen op de heenweg en in Frankfurt op de terugweg. In Keulen heb ik 34 minuten om aan de andere kant van het perron te komen en in Frankfurt heb ik 47 minuten om aan de andere kant van het perron te komen. Geen gezoek dus, en mocht ik enige vertraging hebben dan is de kans dat ik mijn aansluiting gewoon haal denk ik best wel groot. Ik kan niet omschrijven hoe groot de opluchting is dat mijn overstap zo eenvoudig zal zijn! 

Inmiddels heb ik de belangrijkste dingen wel geregeld. Treinkaarten, reserveringsbevestiging en toegangskaarten voor bezienswaardigheden liggen op tafel, klaar om ingepakt te worden. Reisschema is klaar, de belangrijkste dingen die ik mee moet nemen heb ik net als toen ik tiener was opgeschreven zodat ik dat in ieder geval niet kan vergeten (ik kan absoluut niet zonder checklist!) Koffer gecontroleerd en is nog heel, code van het hangslot werkt. Het grote aftellen is nu echt wel begonnen, over 11 dagen is het zover en ga ik voor het eerst in mijn leven alleen op vakantie, voor het eerst alleen naar het buitenland. 

Naast een innerlijke stresskip heb ik ook een innerlijke stuiterbal, en die is heel druk bezig momenteel. Gedachten schieten alle kanten op. Hoe zal het zijn in Wenen? Zal het mooi weer zijn? Zal ik mijn hotel makkelijk kunnen vinden en is het zo mooi als op de foto’s? Zal ik moeten huilen bij de eerste noten van de Vier jaargetijden van Vivaldi in de Karlskirche (waarschijnlijk wel, zakdoekjes staan op mijn lijstje van belangrijke dingen!) Waar zal ik allemaal terecht komen buiten de dingen die ik al gepland heb? Mijn hoofd is een soort tornado momenteel, ik kan aan niks anders meer denken dan aan Wenen!