Zondag was mijn vrije dag, maar ik was toch de hele dag bezig met mijn werk. Voor mijn eerste werkdag was ik namelijk nerveuzer dan voor mijn eerste schooldag. De hele dag was ik een beetje stil en kon ik niet zoveel hebben. In de avond kwam alles er even uit, een flinke huilbui was het gevolg. Onzekerheid: wat wordt er allemaal van me verwacht? Twijfel: kan ik dit wel? Ik wist echt even niet wat ik met mezelf aan moest, maar gelukkig wist mijn vriend de juiste dingen tegen me te zeggen zodat ik uiteindelijk toch wel weer rustig werd. Natuurlijk kan ik dit!   

Om 5.30 ging mijn wekker, en ondanks dat ik lekker vroeg naar bed was gegaan viel het me dit keer een beetje tegen. Op mijn stagedagen lukte het me zonder problemen om vroeg op te staan, nu kostte het me meer moeite. Om zes uur stapte ik de deur uit en lekker op tijd was ik aanwezig op mijn werkplek.  

Vandaag zou ik meelopen met collega J., een verzorgende IG die als ZZP-er voor onze organisatie werkt. Bij een aantal bewoners reikten we alleen de medicatie uit, anderen wastten we op bed of hielpen we onder de douche. J. vroeg mij op een gegeven moment bij een bewoner die klaar was met douchen of ik haar aan wilde kleden, dat liet ik me uiteraard geen twee keer zeggen! Handschoenen aan, mondkapje op en al kletsend met mevrouw hielp ik haar in haar kleding. Mevrouw leek er gelukkig geen probleem mee te hebben dat een leerling haar hielp met aankleden.  

Later op de ochtend zouden we een andere mevrouw helpen met douchen en dit keer vroeg mijn collega of ik mevrouw wilde helpen! Zij zette mevrouw op de douchestoel en ik zou haar verder helpen. De huid van mevrouw is op haar benen erg dun en gevoelig, dus voorzichtigheid was geboden, maar met wat aanwijzingen van deze lieve dame ging het allemaal goed. Een grapje tussendoor, een lieve glimlach, mijn dag kon niet meer stuk.  

Na de lunch gingen we even bij een mevrouw  kijken die 's morgens met zware hoofdpijn in bed lag en er niet uit wilde. In de middag was ze al aardig opgeknapt, dat was duidelijk te merken aan haar praatjes! Deze mooie dame was er van overtuigd dat er een muis in de koof van de schuifdeur tussen de woon- en slaapkamer zat. Tsja, je wilt wat voor de bewoners doen of niet, en dus besloot ik de deur eens uitvoerig te inspecteren. Beetje heen en weer schuiven met de deur, wat lokgeluiden maken, maar nee hoor. Geen muis. "En toch zit er een, ze hebben het hier allemaal" was de reactie van mevrouw. Ik praatte maar een beetje met haar mee en uiteindelijk hadden we het ineens over heel iets anders. Aan het gegiechel dat mevrouw zo graag laat horen, konden we zien dat ze weer lekker opgeknapt was. Even lekker wassen, kleren aan en dus tóch lekker uit bed gekomen. Well done mevrouw! 

Bij een aantal bewoners ben ik nu een aantal keren geweest in de afgelopen weken, ik vind het geweldig om ze nu ook wat beter te leren kennen.  

Schooltime! Goed geslapen maar evengoed doodmoe, en helaas ook een misselijkmakende koppijn. Geen pijnstillers in huis, alleen lege doosjes waar de oplossing voor dit vervelende probleem in hadden moeten zitten. Grrrrr! Maar de plicht roept natuurlijk, en dus vertrok ik om kwart over zeven weer richting school. Gelukkig had een van mijn klasgenoten pijnstillers mee, dus daar heb ik even gebruik van gemaakt. Dankjewel, N! 

Maandag was een andere klasgenoot jarig geweest en zij was zo lief geweest om voor iedereen een lekker gebakje mee te nemen. We hebben haar nog even lekker toegezongen en toen was het smullen, dankjewel H., het smaakte heerlijk! 

's Middags moesten we naar een andere locatie dan onze werklocatie voor de verplichte Hepatitis inenting en daarna mochten we meteen door naar huis waardoor we lekker vroeg thuis waren. Meteen maar even pijnstillers gehaald en ingenomen. De rest van de dag voor jaffa op de bank gehangen, hopelijk is het morgen weer weg. De komende 3 dagen heb ik lekker vrij (al moet ik uiteraard wel aan mijn schoolwerk) en dan in het weekend 2 vroege diensten (ik vind dat toch zo lekker klinken!) 

 Zomaar midden in de week 3 hele dagen vrij! Nou ja, vrij, er moest natuurlijk wel het nodige huiswerk gedaan worden. Maar ik ben lekker bij dus ben ik maar een deel van de woensdag hiermee aan de gang geweest. De rest van de tijd lekker gedaan waar ik zin in had. 

Zo keek ik de Netflix hype van dit moment, Squidgame, achter elkaar. 9 Afleveringen, achteraf best wel een beetje tijdverspilling want ik vond er niet veel aan. Ik kocht ook een nieuwe winterjas voor op de scooter, een die wind en waterdicht is. Helaas had de winkel waar ik hem kocht niet op voorraad, maar als het goed is krijg ik hem komende week thuis geleverd. Vrijdagavond weer vroeg naar bed, want zaterdag zou ik mijn eerste (vroege) weekenddienst draaien! Slapen lukte niet echt lekker omdat mijn gedachten steeds afdwaalden, maar daar is even niet zoveel aan te doen.  

Werd ik om 5.15 uit mezelf al wakker! Een kwartier te vroeg, maar evengoed lekker uitgeslapen, klaar voor een nieuwe dag. Even voor zeven uur was ik weer op mijn plek waar ik meteen de rapportages erbij pakte om te lezen wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeurd. Rond half acht hadden we de routes verdeeld en gingen we onze bewoners uit bed helpen, medicatie uitreiken en alles wat er aan het begin van de dag allemaal moet gebeuren. Ik had de eer om vandaag een dame te mogen helpen met douchen, met wat aanwijzingen hier en daar ging dat wederom prima. Nog even afdrogen en aankleden, steunkousen aan en mevrouw was klaar voor de dag.  

Wij waren op onze afdeling mooi optijd klaar en collega G. stelde voor om even naar boven te lopen om te kijken of ze daar hulp konden gebruiken. Vele handen maken licht werk! 

Voor de middag had ik een afspraak met een bewoonster. Een van onze praktijkopdrachten gaat over zelfredzaamheid en eigen regie en ik had bedacht dat ik deze lieve dame wel kon interviewen. Mevrouw is een tijdje geleden gevallen en kan op dit moment even niet alles dus heeft ze wat meer hulp nodig. Ze heeft een aantal doelen die ze weer wil kunnen, en deze situatie vond ik een mooi voorbeeld om wat meer over te weten te komen. We hebben samen lekker wat gekletst, ik kreeg antwoorden die ik uit kon gaan werken, en zo heeft ze me mooi geholpen met mijn opdracht. Na een klein half uurtje gaf ze aan nog even te willen slapen. Omdat mevrouw niet zelfstandig in bed kan komen en ik nog zo groen als gras ben zei ik tegen haar dat ik even een collega zou halen, maar mevrouw was er van overtuigd dat we dat prima samen konden. Wat een vertrouwen mevrouw, dankuwel! En zo hielp ik haar helemaal in mijn eentje om in bed te komen. Er zijn nu al een aantal bewoners die toch wel een speciaal plekje in mijn hart hebben en mevrouw deze dame is er daar een van. 

Later in de middag ging ik met twee collega s, waarvan er een ook een klasgenoot is, naar beneden voor de praktijkopdracht over voeding en vocht. Kennis gemaakt met onze huiskok, dankjewel voor de kleine rondleiding! Hier en daar wat foto's ter illustratie en ik kan ook die opdracht uit gaan werken. Eenmaal terug op de zusterpost maakte ik een afspraak met mijn begeleidster voor een introductiegesprek voor over twee weken. G. bekeek de lijst met onderwerpen die besproken moeten worden, een er van is hoe mijn interesse in alles op de werkvloer is. Mijn eerste compliment heb ik in mijn zak, G gaf aan dat ik een hoop interesse toon en vragen durf te stellen. Die mooie woorden neem ik mooi mee! En toen was het al weer tijd om naar huis te gaan. Ik voel me steeds meer thuis in dit huis en op deze afdeling. Morgen lekker weer een vroege dienst, het vroege opstaan bevalt nog steeds prima.

Zaterdagavond zou ik wat langer op blijven, maar dat mislukte jammerlijk. Rond kwart over acht kakte ik helemaal in en dook ik mijn bed maar in. Vanmorgen werd ik daardoor wel redelijk fris weer wakker, al was ik wel moeier dan gisteren. Maar eenmaal aan het werk merkte ik daar al snel niks meer van.  Ook vandaag mocht ik een dame helpen bij wie extra voorzichtigheid geboden was. We raakten met elkaar aan de praat en ze vertelde me dat ze als jong meisje in een van de omringende dorpen van mijn woonplaats had gewoond heeft. Ik vroeg haar uiteraard even wanneer ze daar dan gewoon had. "Ach meisje, dat was al voor de oorlog hoor. We moesten op een gegeven moment vluchten en toen gingen we ergens anders heen" Later vertelde ze me dat ze al 92 jaar is, deze dame heeft de oorlog dus heel bewust meegemaakt. Ik was er behoorlijk van onder de indruk kan ik jullie vertellen. 

Later gingen we een mevrouw helpen die niet lekker in haar vel zat vandaagwassen en uit bed helpen.  Grapjes en gemopper wisselden elkaar in rap tempo af, maar uiteindelijk mochten we haar helpen en zat ze toch weer gepikt en gesteven in haar stoel. 

We waren op onze afdeling mooi op tijd klaar en dus gingen we nog even kijken of we de collega's boven misschien nog een handje konden helpen.  We hielpen een kwieke dame met een naam die behoorlijk Engels aan doet, en ik had dan ook minstens een zwaar Engels accent verwacht. Wat ik te horen kreeg was hele andere koek, mevrouw heeft met een flink Amsterdams accent een hoop praatjes, wat een leuke dame!

Rond een uur of twaalf kwamen de dames van wonen en welzijn de warme maaltijd verzorgen op onze afdeling. Vanwege mijn praktijkopdracht over voedsel en vocht ben ik met ze meegelopen, leuk om een keer gezien te hebben. Even wat foto's gemaakt voor in mijn verslag, en ik kan vandeweek waarschijnlijk deze opdracht al afronden.

Tegen het einde van de middag werkte ik mijn werkmap bij en schreef mijn begeleidster G. mijn eerste feedback. Dik tevreden, moe maar wederom zeer voldaan rees ik om half vier weer naar huis. Morgen lekker vrij, dinsdag school en daarna weer 3 dagen aan het werk.