Gen-Z, ik weet sinds kort eindelijk waar dit voor staat, namelijk generatie zakdoek! Generatie zakdoek is de generatie die groot is gebracht met zakdoeken op zak. Vroeger waren dat van die fijne katoenen zakdoeken die men klef en vol gesnoten terug stopte in de broekzak. Van die lappen die kraakten als ze in de broekzak opgedroogd waren, soms met van die knapperige brokken erin. Gelukkig is die tijd nagenoeg voorbij. Hoewel ik een enkele keer nog wel eens een katoenen zakdoek tegenkom, gebruiken de meeste mensen voor wie ik mag zorgen papieren zakdoekjes. Of papieren keukendoekjes, papieren handdoekjes of servetten. Het maakt niet zoveel uit, zolang het maar van papier is en je er iets mee schoon kan maken.
En ik vind ze werkelijk overal terug. Wanneer ik iemand help bij de toiletgang, valt er altijd wel een papieren doekje uit de broekzak of onder de broekband vandaan. Bij het opmaken van bedden vind ik bijna altijd wel papieren doekjes onder het hoofdkussen van de bewoner waar ik op dat moment ben. Een van de eerste dingen die de mensen met wie ik werk vragen zodra ze aangekleed zijn is een papieren doekje. Zodra de mensen aan tafel zitten voor de warme maaltijd is er altijd wel een bewoner die roept dat de servetten nog niet op tafel staan.
Stiekem hoop ik altijd dat ze vergeten dat ze altijd servetten op tafel hebben staan, want voor de bewoners zijn ze wellicht prettig, voor mij als zorgverlener is het vaak een crime. Want ook dié papieren schoonmaakdoekjes vind ik overal terug. Als het bakje vla leeg is, dan gaat het servetje opgevouwen in het vieze vlabakje, en die moet er uiteraard uit voordat het schaaltje de vaatwassen in gaat. Een drinkglas waar nog drinken in zit wordt ook regelmatig gebruikt als miniatuur prullenbakje voor servetten, maar we blijven glimlachen bij het afruimen van de tafel!
Een mooi verhaal vind ik van een dame die eigenlijk helemaal geen zin had om te eten, maar wel een bordje gevuld met een warme maaltijd voor zich had staan. Mevrouw Hofmeester had bedacht dat wij vast niet zouden zien dat ze niks had gegeten als zij haar papieren servet opengevouwen over haar bord zou leggen. Of een dame die me vertelde dat zij er zo aan gewend is om een zakdoekje bij zich te hebben omdat ze dat vroeger ook altijd voor haar jongeren broertjes en zusjes had.
Het valt me op dat de generatie van mensen voor wie ik mag zorgen en mag ondersteunen bij de dingen die ze zelf niet meer of niet meer helemaal kunnen, over het algemeen papieren zakdoekjes bij zich dragen. Niet alleen op mijn huidige werkplek is dat zo, ook in het vorige huis waar ik werkte liepen de dames en heren vaak met een zakdoekje op zak, hadden er een onder het hoofdkussen en gebruikten steevast een servet bij de maaltijd.
Geen idee waar die behoefte aan het in de buurt hebben van papieren doekjes vandaan komt. Maar dat is ook eigenlijk helemaal niet belangrijk, ik vind het wel iets aandoenlijks hebben. En die natte doekjes overal? Ik pak wel weer een paar van die heerlijke blauwe rubberen handschoenen om ze uit drinkglazen en vla bakjes te pulken.
