Blog Layout

Ik kom hier nog op terug - Rob van Essen

Rob Hollander is journalist en wil een artikel schrijven over zijn oud studiegenoten. Wat is er van hen terecht gekomen, wat doen zij tegenwoordig? Een van zijn oud klasgenoten is Icks. Rob bezoekt hem in zijn woonplaats L.A, dit bezoek lijkt te beginnen met een vliegreis maar loopt toch iets anders. Wanneer de twee elkaar ontmoeten doet Icks Rob een aanbod, namelijk terug reizen naar het verleden om een gemaakte fout te herstellen.

 

Een betere samenvatting kan ik eerlijk gezegd niet geven, want voor mijn gevoel gaat het verhaal over van alles maar tegelijk over helemaal niks. Er zit niet echt een duidelijke verhaallijn in, geen hintjes over waar het verhaal heen zou kunnen gaan. Het kabbelt voort zonder dat er echt bijzonder interessante dingen gebeuren. Toch was er iets aan het verhaal dat ervoor zorgde dat ik bleef lezen. Ik wilde weten hoe het zou eindigen, ik bleef tot het einde nieuwsgierig. Die nieuwsgierigheid zou uiteindelijk niet bevredigd worden. 


Ik kocht dit boek omdat ik er al een aantal keren mee in mijn handen had gestaan, de flaptekst sprak me erg aan. Toen het ook nog een literatuurprijs in de wacht sleepte ging ik overstag en kocht ik het. Het was totaal niet wat ik ervan verwachtte. Ik vond het een langdradig boek dat de belofte in zich had dat het tot iets spannends zou leiden maar die belofte werd voor mijn gevoel niet waargemaakt. Ik heb moeten worstelen tot het einde en ik was teleurgesteld dat zelfs het einde niet bracht wat ik ervan had verwacht. Ik geef dit boek 1 ster.


Titel: Ik kom hier nog op terug

Auteur: Rob van Essen

Uitgever: Atlas Contact

Jaar van verschijnen: 2024

Genre: Literatuur

Aantal pagina’s: 400 

ISBN: 9789025475277

door Sonja 6 november 2024
Waar ik al bang voor was werd vanmorgen werkelijkheid, Amerika heeft wederom gekozen voor iemand die met mooie praatjes weer genoeg Amerikanen wijs heeft weten te maken dat hij echt het beste voor heeft met zijn land, en zelfs met de wereld. Onze wereld is weer een stukje onveiliger geworden.
door Sonja 5 november 2024
Wanneer Diamante van Zucchero door de boxen klinkt, zie ik het gebeuren. Tranen wellen op in haar ogen en wanneer ik vraag waarom ze huilt sluit ze haar ogen waardoor opgewelde tranen gedwongen worden om de ruimte op te zoeken en over Gea’s wangen naar beneden rollen. “Mijn vader en moeder” komt er voorzichtig uit. “Waar zijn mijn vader en moeder? Ik zie ze nooit meer.”
door Sonja 26 oktober 2024
Liggend in bed, het is pas half negen in de ochtend, dringen de tranen zich aan hem op. Steeds wanneer hij opnieuw begint te huilen slaat hij onmiddellijk zijn handen voor zijn gezicht en ogen. Alsof hij wil zorgen dat ik zijn tranen niet zie. Maar ik zie ze wel. Ik besluit even bij hem te blijven en zorg te bieden in de vorm van een luisterend oor, want dat is minstens zo belangrijk als het helpen met wassen en aankleden.
Share by: