Blog Layout

De introverte activist

Wie mij een beetje kent weet dat ik niet graag op de voorgrond treed, en niet snel met mijn mening kom. Lang deed ik dat omdat ik bang was dat mensen wat van mij zouden vinden, aardig gevonden worden was voor mij heel lang heel erg belangrijk. Nu vind ik het natuurlijk fijn wanneer men mij mag, maar als iemand mij niet mag dan lig ik daar niet van wakker. 


Over de meeste onderwerpen hou ik vaak nog steeds mijn mening voor me. Nu niet om aardig gevonden te worden, maar omdat ik het nut er niet van inzie om altijd overal mijn mening over te uiten. Op een onderwerp na, namelijk het klimaat. Ik maak daar geen vrienden mee, ik jaag soms met mijn schrijfsels mensen regelrecht tegen me in het harnas (niet voor niks ruilde ik Twitter in voor een ander platform, waar het en vriendelijker aan toe gaat) Maar aardig gevonden worden is nu niet meer zo belangrijk voor me dat ik daarom mijn mond maar houd, of niet meer schrijf over de urgentie om op wat voor manier dan ook in actie te komen. 

Waarom schrijf ik over het klimaat en alles daaromheen?

Ik schrijf uit pure noodzaak, al is het maar om zelf niet knetter gek te worden van alles wat met de klimaatcrisis te maken heeft. Dat maakt mij trouwens niet gek, pessimistisch of depressief. Maak je om mij vooral geen zorgen want ik heb een hartstikke leuk leven, maar bij het leven horen ook minder aangename dingen.


Dát ik mijn mening geef is op zich wel bijzonder te noemen. Van nature ben ik niet iemand die dat doet. Dat ik dat uiteindelijk toch ben gaan doen zegt wel iets over hoe belangrijk het voor mij is om te praten over het klimaat, klimaatverandering en alle problemen die wij door die verandering op ons bordje gaan krijgen. Mijn mening is niet gebaseerd op een onderbuikgevoel maar op wetenschappelijke onderzoeken. Ik lees veel over de klimaatcrisis, kijk veel docu’s en weet in grove lijnen wat er in het IPCC rapport staat. Juist omdat alles met betrekking tot klimaatverandering onderbouwd is door de wetenschap bijt ik me er zo in vast.


Ik kan met de beste wil van de wereld niet één reden bedenken waarom men zou twijfelen aan klimaatverandering. Het is voor mij onbegrijpelijk dat mensen aan de ene kant zien wat er gebeurt maar aan de andere kant gewoon doorgaan met hun leven op de manier zoals  dat altijd gegaan is, en doen alsof er niks aan de hand is. Onze kinderen en kleinkinderen gaan vreselijke rampen in hun leven meemaken, problemen veroorzaakt door de generaties voor hen. Generaties die wisten wat er aan de hand was maar toch niks deden, die liever klimaatactivisten veroordeelden en criminaliseerden dan toegeven dat die activisten ergens misschien wel een punt hadden. Tot slot kan ik er met mijn kop niet bij dat er nog steeds bij iedere verkiezing gestemd wordt op partijen die als doel hebben om zo lang mogelijk onze vervuilende leefstijl in stand te houden. Partijen die crisis op crisis veroorzaken en hier geen verantwoordelijkheid voor nemen, dit geeft mij totaal geen vertrouwen dat de klimaatcrisis wel serieus genomen zal worden.


Al deze dingen bij elkaar hebben mij keihard uit mijn comfortzone gerukt. Ik ben zo introvert als wat (al kan ik me in het juiste gezelschap héél extravert gedragen) en begeef me niet graag in grote menigtes of in groepen mensen die ik niet ken. En toch heb ik me aangesloten bij een activistische groep. Ik voel de noodzaak om zo af en toe dingen te doen die eigenlijk helemaal niet “des Sonja’s” zijn, want iedere dag word ik wel een keer geconfronteerd met de toestand van de aarde en het klimaat. Het lukt me niet langer om wezenloos toe te kijken hoe de aarde naar zijn grootje wordt geholpen door grote bedrijven en overheden. Hoe het globale zuiden nu al te maken krijgt met natuurrampen van ongekende omvang en fossiele bedrijven doodleuk nieuwe gas- en/of olievelden aan willen leggen. Ik kan het voor mezelf niet verantwoorden om niet op te staan tegen overheden die de economie belangrijker vinden dan mensenlevens en bedrijven die alleen maar meer en meer geld binnen willen harken ten koste van de aarde en haar bewoners. Die economie en al dat geld gaan ons niet redden, al doet de huidige politiek erg hard haar best om ons te overtuigen dat geld het heilige middel is voor een lang en gelukkig leven.



Ben ik nou beter en ben jij nou slecht? Nee!

Vind ik dat iedereen zich aan moet sluiten bij een actiegroep? Nee. En het is niet aan mij om dat voor een ander te bepalen. Ik zou het wel fijn vinden als klimaatactivisten niet beschimpt en gecriminaliseerd worden. Stop met ons veroordelen omdat wij een leefbare wereld willen voor de generaties na ons. Hou op met doen alsof alle rechten die wij nu hebben verkregen zijn door braaf af te wachten tot het beter wordt. Voor onze hebben mensen in het verleden ook actie gevoerd, ook op manieren waar anderen hinder van hadden. 


Vind ik dat je geen vlees meer mag eten en nooit meer mag vliegen? Nee. Ook dat is niet aan  mij. Ik ben van menig dat iedereen die keuze voor zichzelf moet maken, zolang die keuze maar weloverwogen is, en een weloverwogen keuze maak je op basis van feiten. 

Vind ik je een slecht mens omdat je een auto hebt? Nee, natuurlijk niet. Onze levens zijn er op ingericht om een auto te hebben om bijvoorbeeld op ons werk te komen. Ons openbaar vervoer brengt je nog lang niet overal, en al helemaal niet zo snel als met eigen vervoer. Wel zou het mooi zijn om voor korte stukjes de fiets te nemen of te gaan lopen. Maar ook dat is niet aan mij, dat bepaal jij helemaal zelf.


Vind ik mezelf beter dan een ander omdat ik een klimaatactivist ben? Nee, dat vind ik niet. Ik ben een mens van vlees en bloed en ook ik doe heus wel onverstandige dingen. Ik rij auto, mijn kleding koop ik meestal gewoon nieuw en soms ben ik ook wel eens te lui om mijn plastic te scheiden. Ook ik hou van mooie dingen en koop soms gewoon iets voor de heb. Maakt mij dat hypocriet? Nee, dat vind ik niet, al weet ik uit ervaring dat er mensen zijn die hier anders over denken. Ik zet me in voor het klimaat, kom daar ook voor in actie, maar ik geniet ook gewoon van het leven. De materialistische maatschappij heeft ook gewoon invloed op mij, en het lukt mij ook niet altijd om hier weerstand aan te bieden. Iedereen maakt keuzes die passen bij zijn of haar leefstijl, en dat is allemaal goed.


door Sonja 16 mei, 2024
De jonge, ietwat naïeve en beïnvloedbare Laura bekeert zich tot de islam en vertrekt met haar echtgenoot naar het kalifaat, in de hoop dat het leven voor het jonge stel daar het geluk brengt dat ze zoeken. Helaas blijkt het leven hier nog lelijker dan in Nederland, en het stel besluit terug te keren naar Nederland. Daar staat Laura een onaangename verrassing te wachten.
door Sonja 13 mei, 2024
BH haakjes… Voor de BH dragende mens onder ons is het vast herkenbaar, soms moeten worstelen om die dingen dicht te krijgen. Met mijn 46 lentes jong heb ik ook regelmatig problemen met die rottige haakjes. Kun je je voorstellen hoe het moet zijn voor een brildragende dame op leeftijd die al niet zo goed is in dingen die nogal wat van de fijne motoriek eisen?
door Sonja 12 mei, 2024
Dag van de zorg, een dag die in het teken staat van verzorging en verpleging. Een beetje bevooroordeeld ben ik wel wanneer ik zeg dat mijn beroep het mooiste beroep is (het is wel echt zo!) Als deze dag dan in teken staat van zorgverléners, dan zou ik als verzorgende graag aandacht willen vragen voor de zorgvrágers.
Share by: