Begin 2023 las ik een boek, "Het boek van de doodgraver" van Oliver Pötsch. Het verhaal speelt zich af in Wenen rond 1900. Tijdens het lezen kwam een oude wens ineens weer naar boven, ik zou zo graag deze stad een keer bezoeken! Die droom heb ik op een gegeven moment weggestopt, omstandigheden en bepaalde karaktertrekjes zouden er een aantal jaar geleden voor hebben gezorgd dat ik er waarschijnlijk nooit heen zou gaan. Hoe anders is mijn leven nu, en wat ben ik als mens veranderd sinds die tijd! Het besef dat ik heel goed in staat zou zijn om zelf naar Wenen te gaan daalde steeds verder in. 

Ik was al een tijdje bezig met vaker dingen alleen doen, gewoon omdat ik dat fijn vind. Niet na hoeven denken of de ander het wel leuk heeft, maar gewoon onbezorgd genieten! Bezoekjes aan het theater of een museum, ik strijk tegenwoordig zelfs in mijn eentje neer op een terras. En eigenlijk heb ik al jaren de wens om eens alleen op vakantie te gaan, maar ja, omstandigheden dus. Tijdens het lezen van dit boek borrelde de wens om alleen op vakantie te gaan steeds vaker op en op een dag besloot ik gewoon maar om het te gaan doen. Stap een was een week uitzoeken en daarvoor vrij te vragen. In overleg met de planning van mijn werk werd het uiteindelijk week 22. 

Ik bestelde een Capitool reisgids, zoals ik bij mijn andere stedentrips ook deed, en de voorpret kon beginnen! Bij mij moeten dingen vooral niet te snel gaan, maar ik moet zeker ook niet te lang wachten met echte stappen te nemen. De eerste dagen bladerde ik dus heerlijk door die reisgids om enthousiast te worden. Na een paar dagen voorpret was het moment om te gaan boeken wel aangebroken, Wenen leek me een geweldige stad en ik zag mezelf in gedachten wel als een soort Maria uit the Sound of music ronddansen op die prachtige plek. Ik besefte me ook heel goed dat ik nu écht moést gaan boeken omdat ik anders niet meer zou durven. 

Op een sombere maandag kroop ik achter de laptop om mijn treinreis te gaan boeken. Ik weet dat ik voordeliger en sneller in Wenen kan zijn dan met de trein, maar ik vertik het om in een vliegtuig te stappen als de plek waar ik op vakantie ga ook met de trein te bereiken is. Daarbij heb ik behoorlijke last van vliegangst, dus ook wat dat betreft is reizen per trein voor mij prettiger. Huilend van trots, blijdschap en weet ik veel welke emoties er op dat moment door me heen gingen drukte ik, na een miljoen miljard keer gecontroleerd te hebben of mijn gegevens en de data wel klopten, op de knop om mijn boeking te bevestigen. 

Op de heenweg zal ik over stappen in Keulen, hier heb ik ongeveer drie kwartier de tijd voor. De zenuwpees in mij vraagt zich sinds die dag al af of dat wel goed gaat komen. Ik probeer dat stemmetje sinds die tijd al het zwijgen op te leggen, dat is niet altijd makkelijk maar ja, dat is nu eenmaal wie ik ben. Daar heb ik mee leren leven. Voor de terugweg geldt ongeveer dezelfde tijd voor een overstap, alleen dan in Frankfurt. Op een of andere manier maak ik me om de overstap op de terugweg minder druk (het zal toch geen voorteken zijn, hahaha)

Genoeg spanning voor vandaag! Het uitzoeken van een hotel zou ik nog even een dagje uitstellen. Zoals ik al zei, het moet voor mij vooral allemaal niet te snel gaan. Ik ben niet zo goed in spannende dingen en het is wel mijn eerste soloreis!

Een deel van mijn budget gaat op aan het feit dat een treinreis nu eenmaal duurder is dan vliegen. Dat is een bewuste keuze, maar daardoor moet ik wel rekening houden met het hotel waar ik zal gaan overnachten. Ik heb wel een wensenlijstje, maar het hoeft echt niet super deluxe. Oja, en ik zit ook graag een beetje in de buurt van het station.

Expedia open en zoeken maar! Er kwamen een aantal hotels uit die me wel wat leken. Een daarvan gaf aan dat ze in de periode dat ik wilde komen aan het renoveren zijn. Om te voorkomen dat ik spijt van mijn keuze zou krijgen waagde ik er een telefoontje aan (ik haat bellen!) en kwam er op die manier achter dat ze vroeg in de ochtend al weer aan het werk zouden zijn en ik daar best wel eens last van zou kunnen hebben. Dit hotel viel dus af. Uiteindelijk is het hotel Zeitgeist geworden, en hier ben ik wel heel enthousiast over! Niet alleen ligt het bijna om de hoek van het station, dit hotel is ook nog eens groen! Je weet wel, groen als in "wij houden rekening met het klimaat"  

Dus boeken en betalen! Maar shit, ik heb geen creditcard, hoe moet dat nou? Nog maar een keer naar Oostenrijk gebeld (had ik al gezegd dat ik een bloedhekel aan bellen heb?!) en afgesproken dat ik mijn boeking per mail door zou geven zodat zij me een rekening kunnen mailen. Opgelost, en zo had ik met het boeken van een kamer in een GROEN hotel de twee belangrijkste dingen voor mijn reis geregeld.

In de weken die volgden gebeurde er weinig. Ik sprak wel over mijn vakantie, maakte tussendoor wel een reisschema en zocht uit wat de kosten zouden zijn van de dingen die ik wil gaan doen, maar het was nog zo ver weg. Echt gevoel had ik er niet bij, het was gewoon iets dat in de toekomst stond te gebeurden. Begin april veranderde dit wel, toen kon ik namelijk zeggen "volgende maand ga ik naar Wenen!" 

Begin april was ook de eerste keer dat ik, geheel in de lijn der verwachtingen, spijt had van mijn geplande reis. Mijn innerlijke stresskip deed hard haar best om me te overtuigen dat dit allemaal veel te spannend is voor mij. Dat ik dit helemaal niet kan en dat het vast mis gaat. Gelukkig heb ik wel wat ervaring met haar en met wat moeite lukte het me om haar het zwijgen op te leggen. Zo af en toe probeert ze het nog wel hoor, die innerlijke zenuwpees, maar ik win want ik ben sterker dan haar.

Op een wederom sombere dag (wanneer wordt het nou eindelijk eens langere tijd mooi weer?!) kroop ik achter mijn laptop om kaarten te gaan reserveren voor de bezienswaardigheden die dit adviseren om te voorkomen dat je veel tijd kwijt bent in de rij voor de kassa. En ja hoor, ook hier het creditcard probleem! Ik heb altijd gezegd dat ik geen creditcard wil, maar nu begon ik daar toch over te twijfelen. Uiteindelijk heb ik besloten er dan toch maar een aan te vragen zodat ik 1. die kaarten kon bestellen en 2. toch wel wat zekerder weg ga omdat ik makkelijker aan geld kan komen en kan betalen als het met mijn bankpas niet lukt. Na 2 weken had ik hem binnen en kon ik gaan reserveren!