Titel: Daar waar de rivierkreeften zingen

Auteur: Delia Owens

Uitgever: The house of books

Jaar van verschijnen: 2020

Genre: Literaire fictie

Aantal pagina’s: 384

Kya Clark woont met haar ouders, broers en zussen in het moeras van Barkley Cove. Vader is een man met een verleden, en dit verleden zorgt er voor dat hij regelmatig naar de drank grijpt en het gezin terroriseert. Stuk voor stuk verlaten de broers en zussen, en uiteindelijk ook de moeder van Kya het gezin. Op zoek naar rust en veiligheid, Kya achter latend. Kya, op dat moment een jaar of 7, is volledig op zichzelf aangewezen en moest zelf haar kostje maar bij elkaar zien te scharrelen. Vader is er vaker niet dan wel en wanneer hij er is, is hij dronken. Uiteindelijk verdwijnt hij om vervolgens nooit meer terug te komen. Met behulp van Jumpin’ en zijn vrouw Mabel weet Kya zichzelf te redden en groeit uit tot zelfstandige maar eenzame jonge vrouw. Gedurende haar leven zijn er 2 jonge mannen die een belangrijke rol in haar leven vervullen, ieder op zijn eigen manier. Beiden drukken een onuitwisbaar stempel op deze prachtige, eenzame maar sterke jonge vrouw.

"De boot moest te dicht naar de  eik zijn gedreven, want op het zelfde moment liet een oehoe, zo rond en zacht als een donzen kussen, zich met uitgestrekte vleugels uit de boom vallen en wiekte traag en moeiteloos over de lagune, met borstveren die zachte weerspiegelingen op het water wierpen"

Wat was dit een prachtig boek. Wat ben ik gaan houden van Kya! Zoveel meemaken, zo eenzaam zijn en dan uiteindelijk zo’n mooi leven hebben. Het verhaal is zo mooi en meeslepend geschreven, met zinnen die ik soms echt meerdere malen moest lezen omdat ze op een geweldige manier iets heel eenvoudigs omschreven. Ieder personage dat een rol vervulde in Kya’s leven is zorgvuldig en uitgebreid omschreven, ze voelden voor mij stuk voor stuk aan als mensen die echt zouden hebben kunnen bestaan. Het hele boek is voor mij op zo’n manier geschreven dat ik nog makkelijker dan anders alles voor me zag. Afscheid nemen van dit verhaal gaat wel even duren denk ik.