Blog Layout

The wizard of Oz - L. Frank Baum

Dorothy woont met haar hondje Toto bij haar oom en tante in Texas. Op een dag raast er een tornado af op het huis waar ze wonen, en deze tornado voert Dorothy en Toto mee naar een magisch land. Dorothy wil heel graag weer terug naar huis, naar Texas, en om dat voor elkaar te krijgen moet zij op zoek naar de tovenaar van Oz die in Smaragdstad woont. Op weg naar die stad ontmoet zij een vogelverschrikker met de wens om hersenen te krijgen, een blikken man met de wens om een hart te krijgen en een laffe leeuw die graag moed zou willen hebben. Eenmaal bij de tovenaar aangekomen blijkt het toch niet zo makkelijk te zijn om hun wensen in vervulling te laten gaan.


Ik heb dit boek altijd al eens willen lezen. Het verhaal kende ik wel van de tekenfilmserie uit de jaren 80, het boek leek me een leuke aanvulling. Tijdens het lezen dwaalden mijn gedachten regelmatig af naar die tekenfilm van vroeger, want wat keek ik daar altijd graag naar! Sommige dingen zag ik weer helemaal voor me, andere dingen kon ik me helemaal niet meer herinneren. Ik heb genoten van dit dunne boekje!


Titel: The wizard of oz

Auteur: L. Frank Baum

Uitgever: Penguin Random House Children's UK

Jaar van verschijnen: 2014

Genre: Kinderboek

Aantal pagina’s: 208

ISBN: 9780142427507

Make the world great again

door Sonja • 6 november 2024
Waar ik al bang voor was werd vanmorgen werkelijkheid, Amerika heeft wederom gekozen voor iemand die met mooie praatjes weer genoeg Amerikanen wijs heeft weten te maken dat hij echt het beste voor heeft met zijn land, en zelfs met de wereld. Onze wereld is weer een stukje onveiliger geworden.

Samen huilen

door Sonja • 5 november 2024
Wanneer Diamante van Zucchero door de boxen klinkt, zie ik het gebeuren. Tranen wellen op in haar ogen en wanneer ik vraag waarom ze huilt sluit ze haar ogen waardoor opgewelde tranen gedwongen worden om de ruimte op te zoeken en over Gea’s wangen naar beneden rollen. “Mijn vader en moeder” komt er voorzichtig uit. “Waar zijn mijn vader en moeder? Ik zie ze nooit meer.”

Een plekje in de hemel

door Sonja • 26 oktober 2024
Liggend in bed, het is pas half negen in de ochtend, dringen de tranen zich aan hem op. Steeds wanneer hij opnieuw begint te huilen slaat hij onmiddellijk zijn handen voor zijn gezicht en ogen. Alsof hij wil zorgen dat ik zijn tranen niet zie. Maar ik zie ze wel. Ik besluit even bij hem te blijven en zorg te bieden in de vorm van een luisterend oor, want dat is minstens zo belangrijk als het helpen met wassen en aankleden.
Share by: