November… De maand dat ik 43 werd. De maand die ik eigenlijk helemaal niet zo leuk vind. De herfst is al een tijdje bezig en we gaan weer richting winter. Van die winters die we in ons kikkerlandje nauwelijk winter kunnen noemen. In plaats van ijzige kou met een waterig zonnetje moeten wij het doen met somber, grijs en druilerig weer. Voor mij zijn dit dé ingredienten voor neerslachtigheid. Toch probeer ik er altijd zelf maar wat van te maken, anders duren de donkeren maanden helemaal zo lang. Deze maand hadden we nog een paar mooie en heldere dagen en op die dagen sta ik te popelen om lekker naar buiten te gaan. 

Wandelen, fietsen, hardlopen… Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit, als ik maar naar buiten kan. Begin November stapte ik na een bakkie leut bij mijn broertje op de fiets met als eindbestemming het tuincentrum voor nieuwe kerstverlichting. Intratuin is een kleine 2 kilometer bij mij vandaan, te kort voor een lekkere fietstocht. Ik plakte er dus ruim 20 kilometer aan vast, gewoon omdat het kon. Echt, ik kan daar zo van genieten!

We hebben we een paar mooie dagen gehad, dagen waarop het warmer was dan het hoort te zijn in deze periode van het jaar. Ik ging de deur uit om even lekker te gaan hardlopen en trok uit gewoonte een lange tight en een shirt met lange mouwen aan. Nou, ik kan je vertellen dat dat toch écht te warm was! Aan de ene kant heerlijk natuurlijk, voor mijn humeur doet het wonderen. Maar tegelijk word ik er ook wel verdrietig van omdat ik weet hoe het komt dat het nog zo warm is. Nog verdrietiger word ik van het feit dat er nog zoveel mensen ontkennen wat er aan de hand is, die menen dat de opwarming van de aarde een hoax is. Bedoeld om ons gek te maken en ons te laten doen van "ze" willen (geen idee wie "ze" dan zijn, maar dat ze kwaad in de zin hebben staat vast)  Was het maar zo simpel, dan konden we ons er tegen verzetten. Klimaatverandering is een feit, en dus liep ik die dag op een veel te warme dag voor november het spreekwoordelijke snot voor ogen.

Nou ben ik zelf niet zo sterk in uitleggen, maar ik vind het toch belangrijk dat mensen weten wat klimaatverandering nou eigenlijk inhoudt. Door op deze link te klikken kom je op de site van het WNF voor heldere uitleg over klimaatverandering.

Deze maand ging ik ook naar de kapper om mijn grijzen haren (je zou het natuurlijk niet zeggen, maar ik heb ze echt!) weg te laten werken. In tegenstelling tot de vorige keer werd me nu vriendelijk gevraagd of ik een mondkapje op wilde zetten. Ja hoor, geen probleem. Ik ben van mening dat dat hele mondkapjes ding zo vreselijk is als dat je het zelf maakt. Vanaf komende week stat ik 5 dagen per week de hele dag met zo'n ding op mijn gezicht. Niet fijn, maar het is niet anders.

11 November was de dag dat ik 43 werd. Van mijn lief en mijn dochter kreeg ik lekker wat te bouwen, de Skyline van Parijs en Trafalgar square. Dat hele ouder worden vind ik maar een gek fenomeen. Ik kan me bij vlagen nog een klein kind voelen, maar het andere moment besef ik me heel goed dat ik geen kind meer bén. Jeugdsentimentjes komen en gaan, bij het horen van een liedje kan ik me weer even een klein meisje voelen. Naarmate ik ouder word ga ik me steeds meer beseffen dat het leven eindig is. Misschien wat zwaar op de hand, maar zo liggen de feiten wel. Tegelijk waardeer ik de mensen en dingen om me heen des te meer. Ik probeer me niet druk te maken om onbenulligheden, daar is het leven te kort voor.

Dat ik een zogenaamde klimaatdrammer ben is inmiddels wel bekend denk ik. Ik ben lid van Milieudefensie en steun maandelijks het Wereld Natuurfonds. Sinds deze maand ben ik ook "lid van de aarde" ik heb me namelijk aangemeld bij Omroep Groen.

Als er één ding is wat de aarde nodig heeft, is het aandacht. Daarom is er nu Omroep Groen. De eerste publieke omroep die de aarde zendtijd geeft.

Met een ‘good old’ publieke zender, vol groene radio, tv en streaming initiatieven, kunnen we de aarde op een nieuwe manier de aandacht geven die zij verdient. Zodat heel Nederland een beetje z’n best voor haar gaat doen. Want hoe meer aandacht er voor de aarde komt, hoe meer we d’r gaan waarderen.

De aarde heeft dringend nieuwe leden nodig. 50.000 om precies te zijn. Vóór 1 januari.

Word lid van de aarde. Word lid van Omroep Groen.

Vanwege mijn klimaatdrammergheid probeer ik zo duurzaam mogelijk mijn aankopen te doen. Zo ging ik op zoek naar sloffen van schapenwol. Online had ik ze al gevonden, maar deze moesten verzonden en dus vervoerd worden. Omdat ik zaterdags naar mijn vriend in Hoorn zou gaan leek het me een goed idee om eerst eens in de stad te gaan kijken of ik een paar sloffen kon vinden. Tot mijn verbazing was er die dag markt (had ik geen idee van want ik kom niet vaak in de stad) en na een tijdje struinen kwam ik een kraampje tegen met heerlijke schapenwollen slofjes voor mijn immer koude kikkerpoten. Hup, een paar voor thuis en een paar voor bij mijn vriend en ik was gelukkig. Ik kan ze je aanraden, deze sloffen van schapenwol!