"Voor wie ben jij?" Mijn dochter stelde mij deze vraag daags na de terroristische aanslag van Hamas op Israël. We raakten in gesprek over dit gevoelige onderwerp. Binnen de muren van mijn eigen huis durfde ik het wel aan om mijn mening over deze situatie te geven. Daarbuiten was het een andere zaak, de weken na de aanslag en het keihard en buitenproportioneel terug slaan van Israël hield ik mijn lippen stijf op elkaar en schreef ik er ook niks over. Want net als zoveel onderwerpen die op dit moment op de wereld spelen, is dit ook een onderwerp dat tweedeling veroorzaakt. 

Inmiddels ben ik van mening dat wanneer ik mijn mond hier over hou, of er niet over schrijf, ik instem met de agressie van de Israëlische regering. Voor mij is zwijgen toestemmen, waarmee ik niet wil zeggen dat jij verplicht bent om hierover te praten. Ik leg alleen uit hoe het voor mij zit. 

De daden van Hamas van 7 oktober vind ik misdadig, niets minder dan terrorisme. Ook vind ik dat Israël het recht heeft om zich te verdedigen tegen terrorisme. 

Ik vind niet dat de regering van Israël, de regering en dus niét de bevolking, het recht heeft om een stuk land dat 2x zo groot is als Texel en waar ruim 2 miljoen mensen zitten opgesloten die geen kant op kunnen, plat te bombarderen met als excuus dat zij dit doen om Hamas uit te roeien. Er is naar mijn mening niet een geldige reden om zoveel burgers te offeren. Het is niet te rechtvaardigen dat al die mensen, ménsen, het recht op voedsel, water, hulpmiddelen wordt ontzegd. De regering van Israël, de regering en dus niét de bevolking, is niet bezig met het uitroeien van een terroristische groepering, maar is bezig met het uitroeien van een volk. “Never again” lijkt in de ogen van de regering van Israël, de regering en dus niét de bevolking, niet te gelden voor de Palestijnen.

Ik vind het beschamend dat er Westerse regeringsleiders zijn die openlijk namens hun hele land verklaren dat zij Israël steunen en de ogen sluiten voor het leed wat de Palestijnen wordt aangedaan. Onmenselijk vind ik het dat onze eigen demissionair minister president zich namens ons land onthoud van stemmen voor een staakt het vuren, en namens ons land onvoorwaardelijke steun voor de regering van Israël uitspreekt. 

Deze demissionair minister president spreekt niet namens mij.

Om de vraag van mijn dochter te beantwoorden: Ik denk dat een groot deel van de Israëlische bevolking net zo goed slachtoffer is van hun regering als dat de Palestijnen dat zijn, en ik ben vóór iedereen die slachtoffer is van of lijdt onder machtswellustige leiders en ik ben tégen leiders die hun land en/of bevolking uit pure machtswellust in het ongeluk storten en het maakt voor mij niet uit of iemand dan Joods, Israëlisch, Palestijns of wat dan ook is.