Blog Layout

Het Bloemenmeisje - Anya Niewierra

Het Bloemenmeisje - Anya Niewierra

Het Bloemenmeisje - Anya Niewierra


Titel: Het Bloemenmeisje


Auteur: Anya Niewierra


Uitgever: Luitingh-Sijthoff


Jaar van verschijnen: 2020


Genre: Psychologische thriller


Aantal pagina’s: 383




Nina Fleurie word als tiener gevonden in de Pyreneeën naast het ontzielde lichaam van haar moeder. Om te voorkomen dat zij in handen valt van de psychiatrie en waarschijnlijk nooit meer buiten komt wordt zij meegenomen door iemand die niks met instanties te maken heeft. Ze groeit op tot gezonde volwassen vrouw met een succesvol bedrijf in de kruidengeneeskunde. Op een dag staat de tweelingzus van wie Nina niet wist dat zij die had, voor haar neus en even zo snel als deze zus in haar leven kwam verdwijnt zij ook weer. De zoektocht naar haar zus legt pijnlijke geheimen uit het verleden van Nina's moeder bloot.


Het boek begon voor mij goed. Mooi verhaal over een meisje dat afgezonderd van de buitenwereld opgroeit bij een zwaar getraumatiseerde moeder. Ik zat te ver in het verhaal om nog te stoppen, maar op een gegeven moment werd het voor mij te warrig. Te veel personages die aan elkaar, maar ook aan personen uit een andere verhaallijn gelinkt waren. Ik zag op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer. Toch wilde ik wel weten hoe het af liep. En het liep af. Heel abrupt, alsof de schrijfster geen zin meer had om het verhaal mooi af te ronden. Normaal gesproken lees ik in gemiddeld anderhalve week een boek uit, over dit boek heb ik ruim een maand gedaan...

door Sonja 6 november 2024
Waar ik al bang voor was werd vanmorgen werkelijkheid, Amerika heeft wederom gekozen voor iemand die met mooie praatjes weer genoeg Amerikanen wijs heeft weten te maken dat hij echt het beste voor heeft met zijn land, en zelfs met de wereld. Onze wereld is weer een stukje onveiliger geworden.
door Sonja 5 november 2024
Wanneer Diamante van Zucchero door de boxen klinkt, zie ik het gebeuren. Tranen wellen op in haar ogen en wanneer ik vraag waarom ze huilt sluit ze haar ogen waardoor opgewelde tranen gedwongen worden om de ruimte op te zoeken en over Gea’s wangen naar beneden rollen. “Mijn vader en moeder” komt er voorzichtig uit. “Waar zijn mijn vader en moeder? Ik zie ze nooit meer.”
door Sonja 26 oktober 2024
Liggend in bed, het is pas half negen in de ochtend, dringen de tranen zich aan hem op. Steeds wanneer hij opnieuw begint te huilen slaat hij onmiddellijk zijn handen voor zijn gezicht en ogen. Alsof hij wil zorgen dat ik zijn tranen niet zie. Maar ik zie ze wel. Ik besluit even bij hem te blijven en zorg te bieden in de vorm van een luisterend oor, want dat is minstens zo belangrijk als het helpen met wassen en aankleden.
Share by: