Vakantie, heerlijk! Vroeger ging ik ieder jaar op vakantie. Tot ik een jaar op 20 was ging ik altijd lekker met mijn ouders mee. Frankrijk, Italië, Duitsland. Geweldige herinneringen heb ik aan deze vakanties. In de jaren dat ik getrouwd was met een man met een gat in zijn hand konden we niet op vakantie. Geen geld voor. Maar hee, ik woonde toen in de omgeving van Steenwijk en daar was genoeg te doen om je te vermaken! 

Vanaf 2009 ging ik alleen verder met mijn dochter, omdat ik de kost alleen verdiende zat het er ook toen niet in om ieder jaar op vakantie te gaan. We gingen zo’n beetje om het jaar samen een reisje maken. Naar Parijs met de trein, een jaar vliegend naar Disneyland Parijs, we zijn een keer een week in Alanya geweest. Mijn ex vriend nam ons nog een keer met de auto naar Disneyland geweest en vlogen we in 2018 naar New York voor een week. De jaren dat we niet weg gingen bleven we gewoon lekker thuis. In en om ons eigen huis, af en toe een dagje weg met het O.V want zelf heb ik 9 jaar geen auto gehad.

Ik kan oprecht niet begrijpen waarom mensen het zó belangrijk vinden om ieder jaar op vakantie te gaan dat alles hiervoor moet wijken, zelfs gezondheid. Nu moeten mensen dat in principe zelf weten, wie ben ik om te bepalen wat je wel en niet mag doen. Maar in de situatie waarin we nu zitten, een pandemie die we niet zomaar even onder controle krijgen, vraag ik me af wat zwaarder weegt. Wat vinden we nou belangrijker, op vakantie gaan of het onder controle krijgen van deze rotziekte? 

Als we nou nog zouden besluiten om gewoon in eigen land te blijven, want ik denk dat we de boel hier aardig onder controle hebben, zou ik het nog niet eens zo heel gek vinden. Of je je van huis uit netjes aan de voorschriften houdt, of je doet dit vanaf een vakantieoord. Maar er is zelfs een groep mensen die het verantwoord vind om het vliegtuig te pakken en naar het buitenland te gaan. Naar landen die het zwaar te verduren hebben gehad. In het nieuws zie ik feestvierende meutes die al hossend en zuipend door dorpen trekken, zonder mondkapje uiteraard, en zich niet lijken te beseffen wat de gevolgen kunnen zijn. Ik begrijp hier helemaal niks van. 

Hoe is het mogelijk dat we nog geen 4 maanden geleden massaal staan te applaudiseren voor onze zorghelden die de overvolle IC’s draaiend hielden en vochten voor de levens van vele zieken, en dat we nu gewoon dit soort fratsen uithalen. Ik vraag me af wat er belangrijker is in het leven. Een vakantie in een oord buiten ons eigen land, of misschien toch het in toom houden van deze ziekte en nemen we genoegen met een vakantie in ons eigen mooie kikkerlandje?