Even wat anders

Neem contact op

555-555-5555

mymail@mailservice.com

Anders is gewoon anders. En anders is gewoon goed

Er was een tijd, en ik schaam me werkelijk dood voor deze gedachtegang, dat ik dacht te weten dat ADHD iets was wat vooral in “bepaalde gezinnen” voor kwam. En met die “bepaalde gezinnen” bedoelde ik dan asociale gezinnen. Gezinnen waar moeders staan te gillen tegen hun kroost en vaders al heel vroeg in de middag aan een pot bier zitten.

In mijn ogen was een kind met ADHD alleen maar zo geworden omdat de ouders niet goed genoeg opvoedden. Die ouders waren zwakkelingen die alleen maar naar “de grillen van hun kind” luisteren voor de lieve vrede. De kinderen in kwestie waren monsters die er alles aan deden om hun ouders het leven zuur te maken en alleen maar bezig waren met het doordrammen van hun zin. Kinderen die bovendien continu de aandacht opeisten met hun rare drukke gedrag.

Vaak zat heb ik als verkoopster ouders in de winkel gehad die in mijn ogen hun kinderen niet goed genoeg in toom hielden. Ik vond daar wat van. Altijd. Het lukte me niet om me te verplaatsen in de situatie, om me te bedenken dat er misschien wel iets anders aan de hand was dan wat ik dacht. Ouders van ADHD-ers waren namelijk naar mijn mening zoals ik eerder al schreef, asocialen, en ik vond mezelf beter en slimmer dan hen. Dus mijn mening moest wel kloppen.

Eind 2017 kreeg mijn dochter ook deze diagnose, op dat moment kon ik niet anders dan me inlezen wat ADHD nu eigenlijk écht inhoudt. Hoe meer ik las, hoe erger ik me ging schamen en hoe meer ik me besefte dat ik het goed mis had gehad. Dat lees je goed, ik had het mis. Ik zat fout. Ik had geen idee waar ik het over had. En ik schaam me echt vreselijk voor wat ik al die jaren gedacht en ook wel uitgesproken heb,.

Tegenwoordig ben ik ook “zo’n moeder” Ook over mij en mijn kind is en wordt gezegd dat “ze zich gewoon aan moet passen” en ik “gewoon strenger moet zijn” Ook het goedbedoelde advies “laat het los” heb ik vaak genoeg gehoord. Ik kan je vertellen dat het zo simpel niet is. Het is ook ronduit kwetsend wanneer mensen die geen flauw idee hebben wat ADHD precies inhoudt joú gaan vertellen hoe je het aan moet pakken. Alsof je zelf niet alles uit de kast trekt om op de juiste manier met je kind om te gaan. Alsof je zelf niet alles wat los en vast zit leest om maar te begrijpen wat er gebeurt in het hoofd van iemand met ADHD. Alsof je niet zelf in de avonduren ná een lange dag werken naar het GGZ gaat om meer te leren over hoe de hersenen van iemand met ADHD werken en wat je kunt doen om iemand verder te helpen in plaats van hem of haar naar beneden te trappen met “jouw kennis” Alsof je kind niet alle hulp die ze kan krijgen aangrijpt om maar geaccepteerd te worden door de omgeving.

Wat ik hiermee wil zeggen is, wees voorzichtig met je oordeel. Wees voorzichtig met wat je zegt tegen een ouder van wie het kind “anders” is. Anders is niet slecht. Anders is niet minder waard dan jij. Anders is gewoon anders. En anders is gewoon goed

< Ouder bericht

Nieuwer bericht >

Monster onder mijn bed

door Sonja • 24 maart 2025

Er zit een monster onder mijn bed. Je denkt zeker dat ik niet helemaal lekker in mijn bovenkamer ben he? Dat ik een snuifie teveel gehad heb, of een stuk in mijn kraag. Maar ik ben zo nuchter als een babybadje en mijn psycholoog heeft me laten gaan. Ik ben bij mijn volle verstand. Er. Zit. Een. Monster. Onder. Mijn. Bed. Ik zeg het je.

Scene it

door Sonja • 12 maart 2025

Dagelijks schrijven, het valt niet altijd mee. Ik probeer het wel maar ik heb niet altijd inspiratie. Maar daar heb ik een oplossing voor, namelijk schrijf prompts. Een zeer beknopte opdracht waar ik dan mee aan de slag mag. Vandaag was de opdracht om een afbeelding te beschrijven aan de hand van mijn zintuigen. Loop je met me mee?

Moedertje, eten!

door Sonja • 1 maart 2025

Op een doodgewone vrijdagmiddag tegen etenstijd komt er bij Ada een herinnering op die aan de ene kant mooi is, maar aan de andere kant ook heel naar. In een oogwenk zie ik Ada veranderen in een jong meisje dat tijdens de tweede wereldoorlog zoveel leed heeft moeten doorstaan, om haar na ons gesprek weer terug te zien komen in het hier en nu, met een glimlach op haar gezicht.

Flashbacks

door Sonja • 19 februari 2025

Zorgen voor iemand die komt te overlijden terwijl je eigen moeder net twee maanden geleden overleden is, het is geen gemakkelijke opgave. Ik had flashbacks naar de laatste momenten van mijn moedertje en moest steeds denken aan de slechte zorg die zij heeft gekregen. Toch lukte het me om die nare ervaring om te zetten in iets positiefs, mam zou trots op me zijn.

Lientje leerde Lotje lopen

door Sonja • 12 februari 2025

Lientje leerde Lotje lopen langs de Lange Lindenlaan. Maar toen Lotje niet wou lopen liet Lientje Lotje staan. Naar het waarom konden we lange tijd alleen maar raden. Ik zocht Lientje en Lotje op en bezocht samen met deze twee jonge dames de Lange Lindenlaan die zij eens samen op en neer liepen en kwam achter de reden waarom Lotje niet wilde lopen.

A woman in a white dress is standing in a hallway.

Een liefdevolle avonddienst

door Sonja • 1 februari 2025

Saskia en Serge zongen al eens dat het de kleine dingen zijn die het doen. En ze hebben groot gelijk. Tijdens mijn laatste avonddienst beleefde ik weer een paar hartverwarmende momenten die ik graag met jullie deel. Kleine dingetjes die aan je voorbij gaan als je er niet bij stil staat dat kleine dingen soms heel veel kunnen betekenen.

Karamel zeezout chocoladetaart

door Sonja • 28 januari 2025

Ik maakte deze taart al eens eerder, maar zoals met zoveel recepten verdween deze ook steeds meer naar onder op de stapel. Mijn meiden zijn gek op taart, en deze week was er een goede gelegenheid om deze overheerlijke karamel zeezout chocoladetaart voor ze te maken. Ik paste het recept iets aan, en nu is hij nóg lekkerder!

Mopperkont

door Sonja • 22 januari 2025

Wanneer Ada voor de tweede avond op rij begint te mopperen en op die een negatieven sfeer in de huiskamer schept, besluit ik dat negeren in dit geval niet de oplossing is. Dit was mopperen waar meer achter zat en dus had ik aandacht voor een dame bij wie even niks goed, en alles stom was.

Rouw is raar

door Sonja • 18 januari 2025

Nee, rouw is niet raar. Rouwen ook niet. Rouw is wel een raar íets, vind ik. Mijn rouw begon niet pas toen mijn moeder er niet meer was, mijn rouw begon als anticiperende rouw en werd rouw toen mijn moeder er niet meer was. Ik had geen flauw idee hoeveel soorten pijn en verdriet er bij rouw komen kijken. Het is niet simpelweg verdrietig zijn, het is veel meer dan dat.

Dochter of zuster

door Sonja • 9 januari 2025

Nog niet eerder schreef ik iets dat zo persoonlijk was als dit verhaal. Warme en persoonsgerichte zorg is niet altijd vanzelfsprekend, zelfs niet wanneer iemand stervende is. Terwijl mijn moeder aan het sterven was moest ik de moeilijke beslissing nemen om uit mijn rol van dochter, en in de rol van verzorgende te stappen om dan zelf maar die warme zorg te bieden.

Make the world great again

door Sonja • 6 november 2024

Waar ik al bang voor was werd vanmorgen werkelijkheid, Amerika heeft wederom gekozen voor iemand die met mooie praatjes weer genoeg Amerikanen wijs heeft weten te maken dat hij echt het beste voor heeft met zijn land, en zelfs met de wereld. Onze wereld is weer een stukje onveiliger geworden.

Samen huilen

door Sonja • 5 november 2024

Wanneer Diamante van Zucchero door de boxen klinkt, zie ik het gebeuren. Tranen wellen op in haar ogen en wanneer ik vraag waarom ze huilt sluit ze haar ogen waardoor opgewelde tranen gedwongen worden om de ruimte op te zoeken en over Gea’s wangen naar beneden rollen. “Mijn vader en moeder” komt er voorzichtig uit. “Waar zijn mijn vader en moeder? Ik zie ze nooit meer.”