Blog Layout

Appeltje voor de dorst

Ik moet er weer even om denken om meer fruit te eten en dus haalde ik vanmorgen een vracht fruit waarvan ik wist dat het nooit in mijn bescheiden oude fruitschaaltje zou passen. En eigenlijk ben ik ook al een tijdje uitgekeken op dat ding. Het stamt nog uit de tijd dat ik getrouwd was, wat inmiddels een mensenleven geleden is. Vandaar dat ik besloot om nu eindelijk eens even naar het winkelcentrum te fietsen voor een nieuw exemplaar. Niet een die voor mij goedkoop genoeg was om te kunnen kopen zoals in dat mensenleven geleden, maar een die ik helemaal zelf uit zou kiezen omdat ik hem mooi vond en de prijs zou me niet zoveel uitmaken (al had ik natuurlijk wel een bedrag in mijn hoofd wat ik er maximaal aan uit wilde geven)


Die periode van een mensenleven geleden, en die 13 jaar geleden eindigde in een echtscheiding, was geen makkelijk periode. Ik was getrouwd met een man die geen gat in zijn hand had, maar gewoon helemaal geen hand meer leek te hebben. We waren zo arm als een kerkrat en ieder dubbeltje moest worden omgedraaid, wat me gelukkig iedere maand weer lukte.


Dat wat voor de meeste mensen vanzelfsprekend is was voor mij pure luxe, namelijk een mooie schaal met heerlijk fruit. Het enige fruit dat wij altijd in huis hadden waren appels, en in het najaar soms mandarijnen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik net gescheiden was en een eigen plekje voor mijn dochter en mij had. Er was één ding dat ik persé altijd op tafel wilde hebben was een schaal gevuld met fruit en hoe gek het ook klinkt, dat ben ik in de loop der jaren toch heel gewoon gaan vinden. En die fruitschaal is om een of andere reden op een gegeven moment in de keuken terecht gekomen. Nog steeds wel gevuld, maar daar sta ik eigenlijk al heel lang niet meer bij stil.


Tot vandaag. Vandaag werd ik weer even terug gegooid in de tijd dat een goed en gevarieerd gevulde fruitschaal voor mij onbereikbaar leek. Mijn mooie nieuwe fruitschaal gevuld met het fruit dat ik zo lekker vind deed me maar weer even beseffen hoe goed ik het nu heb. Diezelfde schaal maakt me dankbaar voor het feit dat ik me op financieel gebied geen zorgen hoef te maken. En hoewel ik nog steeds een bescheiden inkomen heb voel ik me eigenlijk gewoon stinkend rijk.

door Sonja 16 mei, 2024
De jonge, ietwat naïeve en beïnvloedbare Laura bekeert zich tot de islam en vertrekt met haar echtgenoot naar het kalifaat, in de hoop dat het leven voor het jonge stel daar het geluk brengt dat ze zoeken. Helaas blijkt het leven hier nog lelijker dan in Nederland, en het stel besluit terug te keren naar Nederland. Daar staat Laura een onaangename verrassing te wachten.
door Sonja 13 mei, 2024
BH haakjes… Voor de BH dragende mens onder ons is het vast herkenbaar, soms moeten worstelen om die dingen dicht te krijgen. Met mijn 46 lentes jong heb ik ook regelmatig problemen met die rottige haakjes. Kun je je voorstellen hoe het moet zijn voor een brildragende dame op leeftijd die al niet zo goed is in dingen die nogal wat van de fijne motoriek eisen?
door Sonja 12 mei, 2024
Dag van de zorg, een dag die in het teken staat van verzorging en verpleging. Een beetje bevooroordeeld ben ik wel wanneer ik zeg dat mijn beroep het mooiste beroep is (het is wel echt zo!) Als deze dag dan in teken staat van zorgverléners, dan zou ik als verzorgende graag aandacht willen vragen voor de zorgvrágers.
Share by: